کد مطلب:329745 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
خطابه زینب (س ) در دار الاماره ابن زیاد
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
زینب كبری (س ) نه تنها با مردم كوفه سخن گفت و آنان را بر كار زشتی كه مرتكب شده بودند ملامت و عتاب كرد، كه در دارالاماره ((ابن زیاد)) نیز چنان نیرومندانه ایستاد و سخن پرخاشگرانه گفت و آن پلید را كه سرمست پیروزی (پنداری ) بود، حقیر و كوچك شمرد كه توان سخن گفتن را از او گرفت .
ابن زیاد برای اینكه زینب كبری (س ) را كوچك بشمارد، رو به آن حضرت كرده و گفت : خدای را شكر، كه شما را رسوا نمود و مردان شما را كشت و وحی و اخبارتان را دروغ گردانید!!
زینب (س )، این مرد آفرین روزگار، بی آنكه هیبت مجلس در روح بلندش كوچك ترین تاءثیری گذارد، با نگاهی تحقیرآمیز، در پاسخ فرمود:
((الحمد لله الذی كرمنا بنبیه و طهرنا من الرجس تطهیرا. انما یفتضح الفاسق و یكذب الفاجر و هو غیرنا. ثكلتك امك یا ابن مرجانة ))؛ حمد و سپاس خدا را كه ما را به وسیله پیامبرش گرامی داشت و از هر پلیدی و آلودگی پاك و مبرا ساخت و همانا شخص تبه كار رسوا می شود و بدكار دروغ می گوید و او غیر از ماست مادرت به عزایت بنشیند، ای فرزند مرجانه !))
عبیدالله در حالی كه از خشم ، رگ های گردنش پر از خون شده بود، با مسخره گفت : چگونه دیدی كار خدا را درباره برادرت و خاندانت ؟
زینب (س ) با همان بی اعتنایی فرمود:
((ما راءیت الا جمیلا اولئك قوم كتب الله علیهم القتل فبرزو و الی مضاجعهم و سیجمع الله بینك و بینهم فتختصمون عنده فانظر لمن الفلج یابن مرجانة ))؛ هر چه دیدم (چون در راه خدا بود) زیبایی و خیر بوده است .
آنان گروهی بودند كه خداوند كشته شدن را بر آنها نوشته بود و از این روی (مردانه ) به قتلگاه خویش شتافتند و زود است كه خداوند تو و آنها را در یك جا جمع كند و در پیشگاه او محاكمه شوید، تا معلوم شود حق با كیست ای پسر مرجانه !))(142)
زینب كبری (س ) نه تنها با مردم كوفه سخن گفت و آنان را بر كار زشتی كه مرتكب شده بودند ملامت و عتاب كرد، كه در دارالاماره ((ابن زیاد)) نیز چنان نیرومندانه ایستاد و سخن پرخاشگرانه گفت و آن پلید را كه سرمست پیروزی (پنداری ) بود، حقیر و كوچك شمرد كه توان سخن گفتن را از او گرفت .
ابن زیاد برای اینكه زینب كبری (س ) را كوچك بشمارد، رو به آن حضرت كرده و گفت : خدای را شكر، كه شما را رسوا نمود و مردان شما را كشت و وحی و اخبارتان را دروغ گردانید!!
زینب (س )، این مرد آفرین روزگار، بی آنكه هیبت مجلس در روح بلندش كوچك ترین تاءثیری گذارد، با نگاهی تحقیرآمیز، در پاسخ فرمود:
((الحمد لله الذی كرمنا بنبیه و طهرنا من الرجس تطهیرا. انما یفتضح الفاسق و یكذب الفاجر و هو غیرنا. ثكلتك امك یا ابن مرجانة ))؛ حمد و سپاس خدا را كه ما را به وسیله پیامبرش گرامی داشت و از هر پلیدی و آلودگی پاك و مبرا ساخت و همانا شخص تبه كار رسوا می شود و بدكار دروغ می گوید و او غیر از ماست مادرت به عزایت بنشیند، ای فرزند مرجانه !))
عبیدالله در حالی كه از خشم ، رگ های گردنش پر از خون شده بود، با مسخره گفت : چگونه دیدی كار خدا را درباره برادرت و خاندانت ؟
زینب (س ) با همان بی اعتنایی فرمود:
((ما راءیت الا جمیلا اولئك قوم كتب الله علیهم القتل فبرزو و الی مضاجعهم و سیجمع الله بینك و بینهم فتختصمون عنده فانظر لمن الفلج یابن مرجانة ))؛ هر چه دیدم (چون در راه خدا بود) زیبایی و خیر بوده است .
آنان گروهی بودند كه خداوند كشته شدن را بر آنها نوشته بود و از این روی (مردانه ) به قتلگاه خویش شتافتند و زود است كه خداوند تو و آنها را در یك جا جمع كند و در پیشگاه او محاكمه شوید، تا معلوم شود حق با كیست ای پسر مرجانه !))(142)
142-ره توشه راهيان نور، ص 266 و 267.